Mënyrat për trashjen e reçelit

Mos u nxito:

Populli thotë: “i duruari i fituari,” dhe për këtë ka të drejtë.  Ndonëse në fillim duket sikur reçeli nuk është trashur siç duhet dhe është tepër i hollë, prisni pak dhe mos u nxitoni.

Në rastet e shumë reçelërave, veçanërisht atë të luleshtrydheve nevojitet një kohë më e gjatë për ftohjen dhe mpiksjen ashtu siç duhet.

Prandaj lëreni të ftohet në temperaturë ambienti dhe më pas futeni në frigorifer.

Sasia e sheqerit dhe lëngu i limonit :

Zakonisht kur përgatisim reçel ngaqë duam ta bëjmë më të shëndetshëm nuk i hedhim sasinë e rekomanduar të sheqerit, por diçka e tillë ndikon tek trashësia e reçelit.

Nga ana tjetër nëse nuk hidhni lëngun e limonit apo limontoz, sheqeri do të karamelizohet duke e ngurtësuar reçelin.

Zierje e dyfishtë :

Përgatitja e reçelrave pa përdorur pektinë kërkon durim dhe praktikë.

Nëse ju shikoni që dhe pasi reçeli juaj është ftohur ai ende nuk është mpiksur, vendoseni për ta zierë edhe njëherë.

Por kini kujdes që zjarri të jetë masatar dhe enët e qelqit që keni përdorur pë të ruajtur reçelin t’i keni larë mirë.

Futeni në furrë :

Nëse nuk dëshironi që ta zieni përsëri reçelin në tenxhere, mund të përdorni furrën.

Hidheni reçelin në një tavë dhe futeni në furrë me temperaturë të ulët 150 gradë dhe lëreni për 30 minuta ose deri në një orë.

Diçka e tillë do të përqendrojë shijen dhe do të përthajë lëngun e tepërt të reçeli duke e lënë atë të plotë. Por funksionon tek reçelrat si ai i pjeshkës, kajsisë apo i kumbullës.